Łatwe pisanie formuł

Witam,

  Formuły od początku istnienia arkuszy kalkulacyjnym spawiają, że te progamy są tym czym są. Już po krótkim czasie pracy z programem wielu użytkowników staje przed ich skomplikowanymi przypadkami. Wszyscy wiemy, że im bardziej skomplikowane są formuły, tym trudniej się je analizuje i bardziej utrudnione jest wyłapywanie błędów. Dzisiaj przedstawię kilka metod, ułatwiających życie, kiedy praca z arkuszem kalkulacyjnym zamienia sie w walkę.

  Do poniższych przykładów użyto tego pliku, można na nim poćwiczyć te metody.

  Wszystkie używane poniżej polecenia znajdziemy na karcie Formuły, w grupie Inspekcja formuł.

Wyświetlanie formuł zamiast wartości

 Pierwszą metodą na podejrzenie formuł jest skrót ctrl+` (klawisz na lewo od 1), lub przycisk Pokaż formuły, zmienia on sposób wyświetlania formuł, jak na poniższym obrazku.

  Z lewej strony widzimy domyślne wyświetlanie, w każdej komórce mamy wartości. Na pierwszy rzut oka nie widać, które liczby zostały wpisane ręcznie, a które są wynikiem działania formuł. Po prawej stronie, już widać wyraźnie, które komórki są źródłem danych, a które są wyliczeniem.

  Dodatkowo, zaznaczając teraz dowolną komórkę, zawierającą formuła, automatycznie podświetlane są komórki związane z tą formułą.

Śledzenie poprzedników  – Których komórek używa ta formuła?

  Zaznaczając kolorowymi krawędziami komórki źródłowe Excel podpowiada nam, od jakich danych zależy nasza formuła. Używając przycisku Śledź poprzedniki, po zaznaczeniu komórki zawierającej formułę, umieścimy na arkuszu strzałki, pokazujące wyraźnie skąd pochodzą dane używane w danej komórce. Poniżej komórka F3 jest bezpośrednio zależna od F2 i C19.

  Używając tej samej funkcji kolejny raz, umieszczamy kolejne strzałki, aż do momentu kiedy wszystkie komórki z formułami, mające wpływ na naszą komórkę, będą miały wskazanych poprzedników.

Śledzenie zależności – Które formuły używają tej komórki?

  Podobnie działa funkcja śledzenia zależności, pokazuje, które komórki zależą od wskazanej, czyli odwrotnie, niż poprzednia funkcja. Używamy do tego przycisku Śledź zależności.

  Poniższy przykład pokazuje, jakie komórki zmienią się, jeżeli zmieni się wartość w komórce A2.



  Strzałki usuwamy przyciskiem Usuń strzałki.

Okno czujki – wynik formuły na widoku

  W przypadku dużych plików problemem stają się nie tylko skomplikowane formuły, ale też to że zależności między komórkami obejmują duże zakresy lub wiele arkuszy czy nawet plików. Po naciśnięciu ,przycisku Okno czujki pokaże nam się nad paskiem formuły tak zwane okno czujki, które działa we wszystkich otwartych w danej chwili arkuszach. Teraz wystarczy zaznaczyć dowolną komórkę (z reguły zawierającą formułę) i nacisnąć przycisk dodaj czujkę.

 W oknie czujki umieszczone zostaną informacje o wskazanej komórce, plik i arkusz źródłowy, nazwa komórki (jeśli jakąś nadaliśmy), adres, aktualna wartość i formuła, jeżeli jakaś jest. Wartość tej komórki będziemy mogli teraz błyskawicznie podejrzeć, niezależnie w którym miejscu na danym czy innym skoroszycie będziemy się znajdować.

Szacowanie formuły – jak ta formuła działa?

 Ostatnią bardzo ciekawą funkcją programu, odnoszącą się do formuł jest szacowanie. Dzięki szacowaniu możemy krok po kroku podejrzeć jak Excel oblicza określoną formułę, czyli powoli podejrzeć to, co Excel robi w ułamku sekundy. Funkcja ta jest szczególnie przydatna, kiedy formuła nie zwraca błędu, jednak wynik działania jest niezgodny z oczekiwanym.

  Zaznaczmy więc dowolną komórkę zawierającą formułę i naciśnijmy przycisk Szacuj formułę. w poniższym przykładzie użyłem komórki F2 z przykładowego pliku.

 Komórka C19 jest podkreślona. Podkreślenie wskazuje na element, który zostanie obliczony po naciśnięciu przycisku szacuj. Naciskając przycisk szacuj, obliczamy kolejne elementy, zgodnie z logiką działania Excela.



Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *